(1893–1984) – historyk sztuki, profesor Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, członek Polskiej Akademii Umiejętności; był kustoszem Muzeum Lubomirskich i dyrektorem Zakładu Narodowego im. Ossolińskich. Po zakończeniu drugiej wojny światowej pozostał we Lwowie, aby nie dopuścić do zniszczenia pozostawionych tam dóbr polskiej kultury. W 1950 roku został zdegradowany do stanowiska niższego pracownika naukowego, wyrzucony z pracy, a na koniec obłożony zakazem dostępu do archiwów. Nie zaprzestał jednak działalności naukowej, której wyniki publikował w Polsce. Wśród jego licznych dzieł należy wymienić zwłaszcza fundamentalne opracowania na temat rzeźby lwowskiej: Studia nad dziejami kultury artystycznej późnego renesansu w Polsce (1962), Szkice z historii sztuki XVII w. (1966). Jego grób znajduje się na Cmentarzu Łyczakowskim.
