apokalipsa ludzi pracy
Bohaterowie tej opowieści – pracownicy pochodzący z przeciwległych sobie krańców Europy – żyją zawieszeni między historią a niepewną przyszłością, próbując odnaleźć się w teraźniejszości zarówno wtedy, gdy wypełnia ją praca, jak i wówczas, gdy jej brakuje.
Powieść apokalipsa ludzi pracy to książka cierpka, pełna katastroficznych wizji oraz głęboko zakorzeniona w poczuciu ciasnoty i małości, schyłku i wyczerpania, samotności i niemocy. Podejmując próbę uchwycenia trosk prekariuszy oraz tożsamości Portugalczyków, valter hugo mãe stroni od stygmatyzowania, a obrazy finansowych, społecznych czy osobistych klęsk stają się możliwe do zniesienia dzięki grotesce i humorowi; nawet jeśli ostatecznie dochodzi się do wniosku, że śmiech jest nie na miejscu.
Jestem zdumiony łatwością, z jaką valter hugo mãe przekształca język portugalski (...), nadając mu elastyczność, której, jak myśleliśmy, nie posiada, znajdując nowe rytmy, wynajdując nowe obrazy, tworząc odmienne znaczenia.
„apokalipsa ludzi pracy" – już sam tytuł jest potężnym zestawieniem podniosłości, mistycyzmu i banału, niczym „Reqiuem" Mozarta, które pracodawca puszcza Marii do pastowania parkietu. Powieść mãe nie jest jednak manifestem – to, co czytelnik lub czytelniczka z niej wyniosą, zależy w dużej mierze od ich zasobów empatii i pracy umysłowej z tekstem. Jest to zresztą tekst olśniewający, autor buduje zachwycające metafory, wybitne dialogi (także wplecione, bez wyróżnień, w potok narracji).
Zobacz także
Mgławica Pessoa. Literatura portugalska od romantyzmu do współczesności
Na przykładzie literatury książka ukazuje Portugalię, jakiej nie znamy. Portugalię Pessoi i Saramago, Camõesa i Breyner…
Trzy opowieści
Trzy opowieści są pierwszą prezentacją twórczości Airy w naszym kraju, ale jej ton może się wydać polskim czytelnikom znajomy. Jako miłośnik tradycji awangardowej w literaturze i jako Argentyńczyk, autor nie mógł przeoczyć dzieł Witolda Gombrowicza.
