PL EN

Kompleks polski, Mała Apokalipsa

Świat wszechobecnej fikcji, sennych majaków i wspomnień, w którym nie sposób odróżnić, co jest traumą wyniesioną z przeszłości, a co przytłaczającą teraźniejszością. Polska Konwickiego to kraina zachwianych proporcji, zawieszona w czasie, rozciągająca się u stóp Pałacu Kultury – symbolu radzieckiej obecności w nadwiślańskiej prowincji.

Kompleks polski i Mała Apokalipsa, mimo wyraźnych związków z rzeczywistością drugiej połowy lat siedemdziesiątych, to powieści ukazujące nie tylko doświadczenie ówczesnych Polaków, ale też będące krytyką rozdartej tożsamości mieszkańców państw demokracji ludowej. Konwicki przyczyn katastrofy – późnosocjalistycznego dekadentyzmu i rezygnacji – doszukuje się przecież nie na zewnątrz, ale w nas samych.

Dzieła zaprezentowane w niniejszym tomie są wyjątkowe na tle bogatej i różnorodnej twórczości autora. Stanowią kontynuację niektórych wyborów artystycznych Konwickiego – na przykład szczególnie pojmowanego autobiografizmu – a jednocześnie są wyrazem nowej wizji świata, jakiej oczekiwano od literatury po 1976 roku.

 

Chwilowy brak
Wstęp i opracowanie
Wydanie
pierwsze, Wrocław 2021
Seria
Biblioteka Narodowa, I 336
ISBN
978-83-66267-41-1
Opracowanie graficzne
Robert Oleś / d2d.pl
Oprawa
twarda
Liczba stron
688
Format
120 × 170
Data premiery

Konwicki był dla mojego pokolenia pisarzy wielkim magiem prozy, takim wcieleniem Guślarza z Dziadów Mickiewicza, jednym z ostatnich polskich pisarzy o tak wielkim autorytecie.

Paweł Huelle

Konwicki w Kompleksie polskim oraz Małej Apokalipsie poszedł o krok dalej niż w swoich dotychczasowych poszukiwaniach narracyjnych: radykalniej przekroczył granicę fikcji i wprowadził właściwe autentykowi postacie przypominające jego samego. W ten sposób jakby wywiódł świat przedstawiony ponad karty powieści.

ze Wstępu Przemysława Kanieckiego