Wybór prozy
Mówiąc „pisarz”, myślę o pisaniu prozy – zanotował w dzienniku Tadeusz Różewicz. Niniejsza książka przedstawia najciekawszą i najbardziej reprezentatywną część dorobku prozatorskiego autora Wycieczki do muzeum. Niektórzy krytycy i badacze uznawali opowiadania i szkice Różewicza za twórczość drugorzędną, jednak wielu innych doceniło jej różnorodność, dynamizm i refleksyjność. Dzieła takie jak powieść Śmierć w starych dekoracjach czy zbiór esejów, notatek warsztatowych i wspomnień zatytułowanych Przygotowanie do wieczoru autorskiego ugruntowały pozycję Różewicza w literaturze polskiej przełomu lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych jako wybitnego prozaika.
Wybór prozy zawiera dzieła dobrze znane, ale i te nieco dziś zapomniane, lecz równie ważne w twórczości i biografii pisarza. Tom przypomina utwory partyzanckie i humorystyczne, dokumentuje reporterski okres pracy literackiej Różewicza, a także naprowadza na trop nienapisanej powieści Sobowtór. To właśnie w prozie autora Niepokoju ukryte są odpowiedzi na pytania: dlaczego Różewicz nie został pisarzem katolickim ani „żołnierzem wyklętym”?; kiedy i dokąd, mimo niechęci do podróżowania, kilkadziesiąt razy wyjeżdżał za granicę?; co czytał w gazetach i oglądał w muzeach, galeriach, kinach?; co sądził o kulturze masowej, kapitalizmie konsumpcyjnym i skażeniu naturalnego środowiska?; dlaczego spoczął na luterańskim cmentarzu w Sudetach?
Nowele, opowiadania i eseje Tadeusza Różewicza są znakomitą literaturą, ale również autentyczną, przejmującą i wielowątkową „biografią” polskiej nowoczesności oraz kultury XX i początku XXI wieku.
Przemiany pisarstwa Tadeusza Różewicza można najprościej w ten sposób ująć, iż poprzez lirykę i dłuższy poemat podążył on najpierw ku szczególnym formom dramatycznym. Od nich ku równie specyficznym gatunkom prozy. Aż wreszcie po latach prawie trzydziestu praktykowania zawodu pisarskiego jego dzieła układają się w trzy opasłe tomy: – Poezja – Dramat – Proza. Jak bodaj u nikogo z twórców jego generacji.
W związku z napięciami politycznymi, jakie istnieją we współczesnym świecie, twórcy stają się często przedmiotem handlu, przetargów, manipulacji... Jeśli tego nie widzą, zamieniają się rzeczywiście w przedmioty. Wystawiają swoje przekonania i dzieła na targu i czekają na korzystne oferty. Jeśli ten proces będzie się rozwijał, porazi on całe obszary literatury, sztuki i kultury. Jest w tym coś tragicznego i głęboko demoralizującego. Twórca musi wiedzieć, że służąc czasem „dobrej” sprawie, może służyć „złej” sprawie... musi sam rozstrzygać te problemy, jeśli nie chce się oddać – jak dziecko – w ręce polityków, kapłanów, dyktatorów.
Zobacz także

Wybór poezji
Dorobek pisarski Franki obejmuje ponad pięć tysięcy pozycji: poetyckich, prozatorskich i dramatycznych, przekładów na różne języki, a także artykułów krytycznoliterackich, prac naukowych oraz setek tekstów publicystycznych.

Kompleks Polski, Mała Apokalipsa
Polska Konwickiego to kraina zachwianych proporcji, zawieszona w czasie, rozciągająca się u stóp Pałacu Kultury – symbolu radzieckiej obecności w nadwiślańskiej prowincji.