„Czasopismo Zakładu Narodowego imienia Ossolińskich” jest ogólnopolskim rocznikiem naukowo-bibliotecznym. Pismo ukazuje się od 1992 roku, ale jego korzenie sięgają początków Ossolineum i woli jego założyciela, Józefa Maksymiliana Ossolińskiego, który powołując Zakład do istnienia, wyrażał chęć utworzenia własnego periodyku.

Na łamach „Czasopisma ZNiO” ukazują się teksty prezentujące zbiory instytucji, popularyzujące jej historię i bieżącą działalność, a także omawiające relacje, jakie łączą Ossolineum z Biblioteką im. Wasyla Stefanyka we Lwowie. W ossolińskim periodyku jest też miejsce na opracowania rękopisów oraz na prace niezwiązane bezpośrednio z Zakładem: analizuje się tu utwory literackie i omawia ważne zjawiska z historii Polski oraz z dziejów rodzimej kultury i sztuki.

W tym roku przypada setna rocznica wojny pomiędzy zwaśnionymi – choć w roku 1920 sprzymierzonymi ze sobą – Polską i Ukrainą a rozdartą wewnętrznymi konfliktami Rosją. Szeroko rozumianej tematyce tego konfliktu poświęcono artykuły:

Jan Jacek Bruski, Ukraina w koncepcjach Józefa Piłsudskiego

Jan Pisuliński, Ukraińskie oceny sojuszu Piłsudski-Petlura. Refleksje z okazji setnej rocznicy zawarcia układu

Ponadto w tomie 31. między innymi:

Joanna Błoch, Mieszkańcy Śląska na portretach graficznych z epoki baroku w zbiorach Muzeum Książąt Lubomirskich