Sygnatury Sebalda. Zwierzęta – Widma – Ruiny
W.G. Sebald zaciera kontury kreowanej rzeczywistości. Snuje opowieść o świecie „po człowieku”, noszącym piętno rozpadu i zaludnionym przez widma o nieokreślonej tożsamości; opowieść składającą się na wizję historii jako ciągłego pasma katastrof. Droga do „Sebaldlandu” wiedzie po obrzeżach – można się tam dostać tylko poprzez zakwestionowanie tradycyjnych granic i binarnych podziałów.
Monograficzna książka Katarzyny Kończal jest próbą zmierzenia się ze złożoną twórczością Sebalda. Koncentruje się na trzech wybranych aspektach: sposobach przedstawiania zwierząt, kondycji ludzkiej oraz procesie rujnacji środowiska. Są to interpretacje wpisujące się w najnowsze tendencje badawcze – ujmują dorobek autora Pierścieni Saturna wnikliwie i wielokontekstowo, co pozwala dostrzec w nim nie tylko zachwycającego stylistę, lecz także uważnego krytyka nowoczesności.
Patroni
Sebald, jak żaden inny ze współczesnych twórców, eksponował aberracyjny stosunek człowieka do świata zwierząt i natury, widmową strukturę rzeczywistości oraz wszechobecność zniszczenia. Określam te formacje tematyczne mianem sygnatur, odwołując się do podstawowego znaczenia tego pojęcia (od łac. signare – znaczyć, pieczętować), implikującego zarówno podpis, jak i zbiór znaków używany w tworzeniu map. Trzy tytułowe sygnatury – zwierzęta, widma, ruiny – stanowią zatem znaki rozpoznawcze prozy Sebalda, ale są też zbiorem narzędzi kartograficznych, które pozwalają lepiej odnaleźć się na gęstej mapie jego twórczości.
Zobacz także
_clO41.jpg)
Miasto zgruzowstałe. Codzienność Warszawy w latach 1954–1955
Jak wygląda miasto wyłaniające się z ruin? Jak żyją jego mieszkańcy? Co słyszą w domach, zakładach pracy, na ulicach? Co jedzą, jak się ubierają, jak spędzają czas wolny?
Wyjechali
Książka nie tylko o uchodźczym losie, lecz także o życiu w cieniu traum oraz doświadczeń XX wieku – w cieniu wojen i zrujnowanych miast, Zagłady i emigracji.
