PL EN
Ten serwis w celu prawidłowego działania używa plików cookies. Brak zmiany ustawień przeglądarki oznacza zgodę na ich użycie.
Szczegółowe informacje znajdziesz w Polityce cookies. ×
Średniowieczna proza łacińska w Polsce

Średniowieczna proza łacińska w Polsce

Antologia Średniowieczna proza łacińska w Polsce jest pierwszą tego rodzaju publikacją. Zawiera przekłady tekstów przynależących do wszystkich głównych gatunków prozatorskich, które rozwijane były na terenie Rzeczypospolitej od początków piśmiennictwa do końca XV stulecia. W wyborze znalazło się łącznie dwadzieścia jeden utworów – listy, kroniki, żywoty świętych, modlitwy, przemowy, traktaty – w tym zabytki literatury takie jak Kronika Galla Anonima, Żywot świętego Wojciecha czy Kronika polska Wincentego Kadłubka, ale też mniej znane łacińskie dzieła średniowieczne.

Niniejsze opracowanie stanowi wyczerpujący przewodnik po prozie łacińskiej na ziemiach polskich. We Wstępie Maciej Włodarski omawia tematy oraz środki artystyczne typowe dla tej twórczości, charakteryzuje jej rozwój, prezentuje dane biograficzne dotyczące autorów tekstów zawartych w tomie.
52,00 zł
Przekład
różni tłumacze
Język oryginału
łaciński
Wybór, wstęp i opracowanie
Maciej Włodarski
Wydanie
pierwsze, Wrocław 2022
Seria
Biblioteka Narodowa, I 341
ISBN
978-83-66267-91-6
ISSN
0208-4104
Opracowanie graficzne
Robert Oleś / d2d.pl
Oprawa
twarda
Liczba stron
512
Format
120 × 170
Data premiery

Patroni

Była, była ongi cnota w tej rzeczypospolitej, którą senatorowie niby jakoweś świeczniki niebieskie opromienili nie zapisaniem pergaminowych kart wprawdzie, ale najświetniejszych czynów blaskiem. Nie rządzili bowiem nimi ani potomkowie plebejscy, ani samozwańczy władcy, lecz książęta dziedziczni, których dostojność, chociaż wydaje się okryta pomroką niewiedzy, świeciła jednak dziwnym blaskiem, którego nawałnice tylu wieków nie mogły zagasić. Pamiętam, jak wzajem rozprawiali mężowie znakomici, których pamięć tym jest godniejsza zaufania, im większym uznaniem cieszy się ich powaga. Rozprawiali bowiem Jan i Mateusz, obaj w poważnym wieku, obaj poważnie myślący o początku, postępie i spełnianiu się tej rzeczypospolitej.
Mistrz Wincenty zwany Kadłubkiem, Kronika polska
Rzadkim zjawiskiem w polskiej literaturze średniowiecznej były łacińskie modlitewniki układane na potrzeby pobożności prywatnej, ale dwa znane nam teksty tego typu wyróżniają się swoją niezwykłością. Pierwszy z nich, powstały już w końcowych dziesięcioleciach XI wieku, to dzieło kobiety, księżnej Gertrudy Mieszkówny, która wyraziła w tych modlitwach własne stany duchowe, wprowadziła motywy autobiograficzne, ukazując dramatyczne przeżycia, jakie stały się jej udziałem w związku z tragedią, która dotknęła jej rodzinę. Drugi modlitewnik (tzw. Modlitewnik Władysława Warneńczyka), późniejszy o niemal cztery stulecia, to właściwie księga magiczno-krystalomantyczna, która dzięki modlitwom może dać wróżbicie łaskę dostrzegania w krysztale wizji dotyczących zdarzeń nieznanych, poznawania tajemnic przeszłości, teraźniejszości i przyszłości.
ze Wstępu Macieja Włodarskiego