W czwartek o szesnastej. Wybrane wykłady ossolińskie z lat 2014–2016
Podróże Józefa Maksymiliana Ossolińskiego przez kraje niemieckie w 1792 roku, rękopisy Stanisława Ignacego Witkiewicza, portrety artystów w grafice polskiej XX i XXI wieku – to tylko niektóre tematy tej książki. Poszczególne prelekcje wygłaszane były przez pracowników merytorycznych Zakładu Narodowego im. Ossolińskich w ramach popularyzatorskiego cyklu „Z ossolińskiej kolekcji”. Jego ideą jest prezentacja bibliotecznych i muzealnych zbiorów instytucji, i to one są punktem wyjścia każdego wykładu.
Autorzy sięgali po dokumenty, autografy literackie i pamiętniki zgromadzone w Dziale Rękopisów, inkunabuły i druki XVI–XVIII wieku z Działu Starych Druków, mapy
Śląska z Gabinetu Kartografii i cymelia z Działu Przechowywania i Udostępniania Druków Zwartych – to jeśli chodzi o ossolińską bibliotekę. Ze zbiorów muzealnych wybierali z kolei polską grafikę dawną i współczesną (oczywiście z Gabinetu Grafiki) i monety antyczne (z Gabinetu Numizmatyczno-Sfragistycznego).
Okazuje się, że niemal z każdego dokumentu czy eksponatu można wysnuć zajmującą opowieść.
W rezultacie Parkinson zapisał wówczas ponad sto pięćdziesiąt słów z lokalnego narzecza. Jednym z nich była nazwa kangura, którego Anglicy określali do tej pory mianem „dzikie zwierzę” lub „stworzenie, o którym tyle jest mowy”. Aborygeni nazywali to zwierzę „nagurru”, co Anglicy zapisali jako „kanguru”.
Recenzje
Autorzy tych szkiców wytrącają nas z oczywistości poczucia upływu czasu, dając tym samym wgląd w rzeczy, które pozornie wydawały się zamknięte, skończone i pozbawione znaczenia dla naszej teraźniejszości.
Zobacz także
Najstarszy ikonostas cerkwi wołoskiej we Lwowie. Dzieje zabytku oraz jego znaczenie w rozwoju malarstwa cerkiewnego i sztuki ukraińskiej
Dokładna analizę historyczna, ikonograficzna i stylistyczna jednego z najlepszych dzieł sztuki ruskiej.
Nie tylko książki. Ossolińskie kolekcje i ich opiekunowie
Książka zwraca uwagę na nieprzemijającą wartość Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, jaką tworzą jego zbiory biblioteczne i muzealne; wartość, którą należy doceniać nie tylko w okresie dramatycznych zwrotów historii, ale i w czasie względnej stabilizacji.
