„Czasopismo Zakładu Narodowego imienia Ossolińskich” jest ogólnopolskim rocznikiem naukowo-bibliotecznym. Pismo ukazuje się od 1992 roku, ale jego korzenie sięgają początków Ossolineum i woli jego założyciela, Józefa Maksymiliana Ossolińskiego, który powołując Zakład do istnienia, wyrażał chęć utworzenia własnego periodyku.

Na łamach „Czasopisma ZNiO” ukazują się teksty prezentujące zbiory instytucji, popularyzujące jej historię i bieżącą działalność, a także omawiające relacje, jakie łączą Ossolineum z Biblioteką im. Wasyla Stefanyka we Lwowie. W ossolińskim periodyku jest też miejsce na opracowania rękopisów oraz na prace niezwiązane bezpośrednio z Zakładem: analizuje się tu utwory literackie i omawia ważne zjawiska z historii Polski oraz z dziejów rodzimej kultury i sztuki.

W 2023 roku przypada dwusetna rocznica utworzenia Muzeum Książąt Lubomirskich – jednego z pierwszych polskich muzeów, które jest integralną częścią Zakładu Narodowego im. Ossolińskich. Najnowszy, 34. tom „Czasopisma ZNiO” otwiera zatem blok tekstów „Nie tylko Muzeum Książąt Lubomirskich. Inicjatywy muzealne XIX wieku” pod redakcją Emilii Kłody. Składają się na niego artykuły problemowe Matthew Rampleya, Tomasza F. de Rosseta oraz Karoliny Dzimiry-Zarzyckiej, które przybliżają pejzaż muzealniczy dziewiętnastowiecznej Europy.

Drugą część tematyczną stanowi dział „Rejestracja inności. Postkolonialne kartografie” pod redakcją Izabeli Poręby, który skupia się na poszukiwaniu doświadczenia kolonialnego w literaturze i nauce. Zawiera on szkice Agnieszki Franczyk-Cegły, Doroty Wojdy, Izabeli Poręby i Dariusza Skórczewskiego.

Ponadto w tomie:

Joanna Błoch, Biblijne niewiasty na rycinach „Icones Illustrium Feminarum Veteris Testamenti” i „Icones Illustrium Feminarum Novi Testamenti”

Andrzej Nowak, Zakład Narodowy im. Ossolińskich 1939–2007 – status prawno‑administracyjny w dokumentach

Edward Różycki, Introligatorzy lwowscy XVIII wieku. Wybrane zagadnienia