Już z chwilą ogłoszenia Kwiatów Zła drukiem w czerwcu 1857 roku, wiersze Charles’a Baudelaire’a czytano w atmosferze skandalu. Autor sam dostarczał krytykom powodów do opowieści, drażniąc czytelnicze przyzwyczajenia i przeciwstawiając się obyczajom paryskich mieszczan. Wytoczony wkrótce proces o obrazę moralności publicznej, zakończony przegraną poety, nałożeniem kary grzywny oraz nakazem usunięcia z tomu sześciu wierszy, na całe dekady ukształtował recepcję jego dzieła.

Kwiaty Zła są precyzyjnie skomponowaną poetycką biografią duchową. Ich bohaterem jest dandys i poeta, który czasem przechadza się leniwie po uboższych dzielnicach Paryża lub ogląda obrazy w Luwrze, kiedy indziej spoczywa w objęciach kochanek, za każdym razem mierząc się – podobnie jak sam Baudelaire – z ideą piękna. „Piękno składa się z elementu wiecznego, niezmiennego, którego ilość jest nader trudna do określenia, i elementu zmiennego, zależnego od okoliczności, takich jak moda, moralność, namiętność, wzięte oddzielnie lub wszystkie razem” – pisał poeta. Takiemu właśnie ideałowi estetycznemu próbował sprostać w swoim dziele, co tłumaczy wyjątkowość jego twórczości na tle współczesnych mu artystycznych nurtów.

Edycja w serii Biblioteka Narodowa zawiera spolszczenia wszystkich wierszy z drugiego wydania Kwiatów Zła, a także z tomu Szczątki, w którym autor opublikował między innymi objęte cenzurą utwory. Teksty zaprezentowano niekiedy w kilku tłumaczeniach, co daje wgląd w bogatą historię przekładów francuskiego pisarza. Tom opatrzył wstępem i objaśnieniami Tomasz Swoboda, naświetlając konteksty historyczno-społeczne, obalając biograficzne mity oraz prezentując żywą i wciąż rozwijającą się recepcję niesławnej książki Baudelaire’a.