właśc. Stanisław Bolesław Lesman (1877–1937) – poeta, prozaik, tłumacz, uznawany za jednego z najwybitniejszych i najbardziej oryginalnych autorów dwudziestego wieku. Leśmian wywodził się z rodziny inteligenckiej pochodzenia żydowskiego. Młodość spędził w Kijowie, gdzie aktywnie uczestniczył w życiu literackim i artystycznym. Debiutanckie wiersze opublikował w 1985 roku w czasopiśmie „Wędrowiec”. W 1901 roku, po ukończeniu studiów prawniczych, przeniósł się do Warszawy. Dzięki przyjaźni z Zenonem Przesmyckim współpracował z pismem ,,Chimera”. W 1918 otrzymał pracę jako notariusz. Jego pierwszy tom poetyki, zatytułowany Łąka, ukazał się w roku 1920. W latach trzydziestych aktywnie udzielał się w życiu literackim, publikował m.in. w „Kulturze”, „Skamandrze” i „Wiadomościach Literackich”, silnie zaznaczając swoją obecność na poetyckiej scenie międzywojnia. Ostatni zbiór wierszy wydany za życia poety to Napój cienisty z 1936 roku.
