(1935–2003) – palestyńsko-amerykański krytyk i teoretyk kultury, pisarz, krytyk literacki i muzyczny; jeden z pionierów teorii postkolonialnej. Pochodził z Jerozolimy, skąd jego rodzina przeniosła się do Kairu z powodu nasilającego się konfliktu arabsko-izraelskiego. W wieku kilkunastu lat został przeniesiony do szkoły w USA. Studiował w Princeton i na Uniwersytecie Harvarda, gdzie uzyskał stopień doktora. Od 1963 roku, aż do końca życia, wykładał na Uniwersytecie Columbia. Jest autorem ponad dwudziestu książek, tłumaczonych na wiele języków. W Polsce ukazały się: Orientalizm (1991; wyd. oryg. 1978), Za ostatnim niebem. Palestyńczycy (2002; wyd. oryg. 1986), Paralele i paradoksy. Rozmowy o muzyce i społeczeństwie (z Danielem Barenboimem, 2007; wyd. oryg. 2002), Kultura i imperializm (2009; wyd. oryg. 1993). Znany powszechnie jako adwokat sprawy palestyńskiej, głośno krytykował politykę Stanów Zjednoczonych i Izraela w tym regionie. Zmarł w 2003 roku w Nowym Jorku.
