Eliza Orzeszkowa

(1841–1910) – jedna z najwybitniejszych pisarek polskiego pozytywizmu, publicystka i działaczka społeczna. Autorka powieści, nowel i opowiadań, m.in. Dziurdziowie (1885), Nad Niemnem (1887), Cham (1888), Gloria victis (1910). Jej twórczość obrazuje idee epoki oraz najważniejsze problemy życia społecznego. Podejmuje też problemy konfliktów narodowych, szczególnie powstania styczniowego. Książki Orzeszkowej cieszyły się dużą popularnością, a ona sama uchodziła za autorytet. Publikowała w „Tygodniku Ilustrowanym” i „Przeglądzie Tygodniowym”. Przyjaźniła się z Marią Konopnicką. W pierwszych latach XX wieku dwukrotnie wysuwano jej kandydaturę do Literackiej Nagrody Nobla.