(1910–1975) – historyk literatury, krytyk literacki, eseista, edytor, felietonista, autor opowiadań i pastiszów poetyckich. Profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, twórca krakowskiej szkoły krytyki, współzałożyciel i dyrektor Instytutu Badań Literackich PAN. W latach 1945–1950 redagował miesięcznik „Twórczość”, współpracował z wieloma czasopismami. Jako badacz akademicki zajmował się głownie literaturą XIX i XX wieku, jako krytyk – współczesną poezją i prozą. Autor wpływowych tomów krytycznych: Pogranicze powieści (1948), Rzecz wyobraźni (1959), Łowy na kryteria (1965). Liczne i znakomite eseje zebrał w trzytomowej edycji Wędrując po tematach, dzieląc je na historiozoficzne (t. 1, Czasy), literackie (t. 2, Puścizna) oraz poświęcone sztuce (t. 3, Muzy). W 1981 roku ustanowiona została Nagroda im. Kazimierza Wyki – za wybitne osiągnięcia w dziedzinie eseistyki, krytyki literackiej i artystycznej.
