(1812–1859) – poeta romantyczny, dramatopisarz, powieściopisarz, epistolograf. Do początku XX wieku uznawany za twórcę równego Mickiewiczowi i Słowackiemu, później jego pozycja zaczęła być kwestionowana; przez nowszych badaczy krytykowany m.in. za konserwatyzm w kwestiach społecznych i antysemityzm. Urodził się w Paryżu, w rodzinie arystokratycznej, jego ojciec był generałem armii napoleońskiej. Początkowo kształcił się w domu. W 1827 rozpoczął studia prawnicze na Królewskim Uniwersytecie Warszawskim, od 1829 kontynuował naukę w Genewie, gdzie poznał m.in. Adama Mickiewicza. Debiutował powieścią gotycką Grób rodziny Reichstalów (1928). W roku 1833 wydał powieść Agaj-Han. W tym samym czasie rozpoczął prace nad Nie-Boską komedią, wydaną w roku 1835. Od tej pory dziełom Krasińskiego towarzyszyła refleksja historiozoficzna oraz filozoficzny namysł nad ideą czynu. W rok po Nie-Boskiej komedii wydał anonimowo kolejne wielkie dzieło – Irydiona, w roku 1843 – także anonimowo – poemat Przedświt, a w latach 1845–1848 cykl Psalmy przyszłości.
