„Czasopismo Zakładu Narodowego imienia Ossolińskich” jest ogólnopolskim rocznikiem naukowo-bibliotecznym. Pismo ukazuje się od 1992 roku, ale jego korzenie sięgają początków Ossolineum i woli jego założyciela, Józefa Maksymiliana Ossolińskiego, który powołując Zakład do istnienia, wyrażał chęć utworzenia własnego periodyku.

Na łamach „Czasopisma ZNiO” ukazują się teksty prezentujące zbiory instytucji, popularyzujące jej historię i bieżącą działalność, a także omawiające relacje, jakie łączą Ossolineum z Biblioteką im. Wasyla Stefanyka we Lwowie. W ossolińskim periodyku jest też miejsce na opracowania rękopisów oraz na prace niezwiązane bezpośrednio z Zakładem: analizuje się tu utwory literackie i omawia ważne zjawiska z historii Polski oraz z dziejów polskiej kultury i sztuki.

W zeszycie 30. między innymi:

Rozdzieleni granicą. Listy Mieczysława Gębarowicza i Stanisława Lorentza, oprac. Alina Kowalczykowa;

Małgorzata Skotnicka-Palka, Wbrew systemowi. Działalność Arcybiskupiego Komitetu Charytatywnego we Wrocławiu w okresie stanu wojennego;

O Jubileuszu 200-lecia Zakładu Narodowego im. Ossolińskich.