(ur. 1932) – poetka, autorka dramatów i sztuk teatralnych dla dzieci. Debiutowała w roku 1960 cyklem lirycznym Anaglify. Jej najważniejsze tomy to: Pokrewne (1970), Dom, pokarmy (1975), Wykaz treści (1984), Pamiętam (zapisy stanu wojennego) (1992), Imiesłowy (2000), Po krzyku (2004), gubione (2008). W 1983 roku obroniła doktorat na Uniwersytecie Wrocławskim na podstawie rozprawy Teatr Jana Dormana (1990). Laureatka wielu nagród poetyckich, m.in.: Nagrody im. Barbary Sadowskiej (1992), Nagrody Ministra Kultury (2001), Nagrody Literackiej Czterech Kolumn (2003), Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius (2013) oraz Poznańskiej Nagrody Literackiej – Nagrody im. Adama Mickiewicza (2020). Krystyna Miłobędzka uznawana jest za jedną z najważniejszych poetek polskich XX wieku. Mieszka w Puszczykowie.
